مصطفی

از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او

        تا چـون غبـار کوی او در کوی جـان منزل کنم

                 روشـنگری افلاکـیـم چـون آفتـاب از پاکیـم

                   خاکی نیـم تا خویـش را سرگرم آب و گل کنـم

غرق تـمنـای تـوام مـوجــی ز دریـای تـو ام

     من نخل سرکش نیستم تا خانه در ساحل کنم

               دانـم که آن سـرو سهـی از دل نـدارد آگهـی

                     چند از غم دل چون رهی فریاد بی حاصل کنم